Osnovnu školu završio u Lušci Palanci, srednju u Sanskom Mostu i Prijedoru, a studije filozofije sa sociologijom u Sarajevu.
Aktivan je bio i u studentskim protestima 1968. godine, piše N1.
Prvu zbirku poezije objavio je 1970, a bila je nagrađena saveznom nagradom lista “Mladost” za najbolju prvu knjigu. Bio je zagovornik protiv građanskih ratova devedesetih godina na prostorima bivše Jugoslavije, pisao je pjesme o ratnim strahotama objavljene u zbirci “Sarajevski rukopis”, koja je prevedena na više jezika.
Kasnije se preselio u Berlin gdje je živio devet godina.
U Njemačkoj je izašlo više prijevoda Tontićevih djela, nastupao je u mnogim gradovima, a o njemu je objavljen velik broj afirmativnih recenzija i članaka, snimljeno više radio i TV emisija.
Tontić je pisao poeziju, prozu, eseje, kritiku i prevodio s njemačkog jezika, a sastavio je i nekoliko antologija.
Tri godine je bio član NIN-ovog žirija kritike za roman godine. Bio je član PEN-centra iz Srbije i Njemačkog PEN-centra, Udruženja književnika Srbije, Srpskog književnog društva i Udruženja književnih prevodilaca Srbije.
Collegium Europaeum Jenense (Jena, Nemačka) izabrao ga je za svog dopisnog člana, što je “priznanje za izvanredan rad na razumjevanju među narodima”.
Dobitnik je brojnih uglednih književnih nagrada u Srbiji i Bosni i Hercegovini, dok je u Njemačkoj dobio tri značajne međunarodne nagrade za književnost.
