U jeku priče o slabljenju virusa, dr Trobonjača je objasnio kako virusi slabe i zašto to nema nikakve veze sa ovom vrstom virusa.
“Slabljenje virusa moglo bi se manifestovati bolešću sa blažim simptomima i povoljnijim ishodom, što znači sa manje ostataka bolesti i manjom smrtnošću. To se zaista može dogoditi ukoliko bi se virus bolje prilagodio biologiji čoveka i biologiji ćelija u kojima se virus množi, što bi pak značilo da nema jako citopatogeno djelovanje, ne izaziva smrt ćelija i razvija mehanizme izbegavanja ili subverzije delovanja imunog sastava. To bi takođe značilo da bi infekcija mogla proći sa manjim oštećenjima i bez smrti domaćina”, napisao je.
Kako objašnjava, u dugoročnoj evoluciji i životnom ciklusu virusa to je povoljnost i prednost jer bi se u tom slučaju s jedne strane virus teže prepoznavao, napadao i eliminisao imunim mehanizmima, a s druge strane ako bi osoba preživela to bi odgovaralo i virusu koji bi imao više vremena i šanse da se prebaci na drugu jedinku.
Međutim, kod ovog virusa to ne funkcioniše tako.
SARS-CoV-2 virus relativno sporo mutira. Izolovane forme virusa u odnosu na izvorni virus iz Vuhana imaju maksimalno 30-ak mutacija. To je u virusnoj evoluciji praktično zanemarljivo, pogotovo ako te mutacije pogađaju one delove virusnog genoma koji nisu važni za replikacijski ciklus virusa. SARS-CoV-2 je zoonotski virus, odnosno svojstven je životinjama i relativno slabo prilagođen biologiji čoveka zbog čega izaziva neku “čudnu” bolest. Ovom dinamikom mutacija SARS-CoV-2 virusu bi trebalo vjerovatno više desetina ili stotina godina kruženja među jedinkama da bi evoluirao i prilagodio se biologiji čoveka, te je nemoguće da se to dogodi u samo par mjeseci.
Dakle, mi smo isti, ista je i virus sa kojim smo se susreli početkom godine.
” Utisak o slabljenju virusa može da bude posledica činjenice da je najviše zaražena mlađa populacija, koja i inače obolijeva od blažih oblika bolesti ili činjenica da se još nisu razvile komplikacije kod inficiranih osoba u ovom drugom talasu, za što je potrebno obično sedam do deset dana (ili više) od početka bolesti. Zato ćemo u idućim nedeljama najvjerovatnije svjedočiti teškim kliničkim oblicima ove bolesti i neželjenim ishodima naročito među našim starijim i hroničnim bolestima zahvaćenim sugrađanima. Zato su oprez i sve epidemiološke mjere i dalje izuzetno važne da se izbjegne infekcija”, zaključio je,piše Ženablic.
