Od kada je 2000. godine lansirana Međunarodna svemirska stanica (ISS) na njoj su provedeni brojni eksperimenti i istraživanja koja nisu moguća na Zemlji, a koja uveliko zavise i od kvaliteta i brzine povezanosti stanice s našom planetom. Za komunikaciju i internetsku povezanost ISS-a sa Zemljom koristi se kombinacija antena na zemljinoj površini nazvana Space Network te sistem posebnih satelita (Tracking and Data Relay Satellites – TDRS) smještenih u visokoj orbiti iznad raznih strateški važnih lokacija s kojih se šalju podaci u NASA-ine centre, sve uz proces kašnjenja manji od sekunde, prenosi “Zimo“.
Sve donedavno, brzina primanja i slanja podataka na ISS-u iznosila je 300 Mbps, no nakon nadogradnji komponenata u globalnom komunikacijskom sistemu, uključujući arhitekturu antena Space Networksa, softverske modeme na samoj stanici te podatkovne procesore u NASA-inim centrima, ta je brzina “svemirskog interneta” udvostručena i sada iznosi 600 Mbps. Riječ je o velikim brzinama u kakvim rijetki korisnici na Zemlji mogu uživati, a omogućit će neka nova istraživanja i eksperimente na Međunarodnoj svemirskoj stanici.
Džordž Morov iz NASA-inog centra za svemirske letove Goddard rekao je da komunikacijska mreža ima ključnu ulogu u svakoj njihovoj misiji te omogućuje slanje podataka iz svemirskih brodova, istraživačkih misija i tehnoloških demonstracija na Zemlju, a nadogradnjom te mreže pokazali su svoju posvećenost visokokvalitetnom operativom servisu za sva današnja i buduća istraživanja.
Nadogradnja infrastrukture omogućiće nove i složenije eksperimente za koje je potrebna još veća brzina slanja i primanja podataka, a time su postavljeni i temelji za buduće svemirske misije poput lunarne orbitalne platforme Gateway koja bi trebala kružiti oko Mjeseca i na kojoj bi se takođe trebali nalaziti astronauti kao i na ISS-u.
